top of page

GERİDE KALANLAR

Leyla Taranto, resim çerçevesi artıklarına kavramsal ve yaratıcı ifadeler katarak onları maddesel değerlerinin ötesine taşımakla kalmıyor; geleneksel el işçiliği ve modern dokunuşlarla özgün bir kimlik kazandırıyor. Çerçeve artığı bu parçalarla duygusal bir tasarım dili geliştirerek onlara broş, küpe, kolye ve kol düğmesi olarak

  yeniden yaşama şansı veriyor.

Leyla Taranto

geride-kalanlar-broş-52-14-toz-design-galeri-santim.jpg

Geride Kalanlar Broş

geride-kalanlar-broş-77-7-toz-design-galeri-santim.jpg

Geride Kalanlar Broş

geride-kalanlar-kolye-40-3-toz-design-galeri-santim.jpg

Geride Kalanlar Kolye

geride-kalanlar-küpe-10-8-toz-design-galeri-santim.jpg

Geride Kalanlar Küpe

geride-kalanlar-broş-85-2-toz-design-galeri-santim.jpg

Geride Kalanlar Broş

GERİDE KALANLAR Koleksiyonu hakkında

Leyla Taranto, İstanbul’da bir çerçeve yapım atölyesinde çerçeve yapımında  kullanılan, fakat üretimden geriye kalan, fazlalık denilebilecek kenara atılmış ‘artık’ ahşap çerçeve parçalarını yerden toplayıp atölyesine götürür. Çekici bulduğu bu parçaları takılarında kullanabileceğini düşünerek onları inceleyip tanımaya çalışır. Marangozhanede onlarla birçok deneme yapar ve nihayet ismini Geride Kalanlar koyduğu broş ve kolyelerden oluşan bir koleksiyon yaratır.

Bu ahşap parçalar, bir resime veya fotoğrafa çerçeve olduğunda, o sanateseri ve onu izleyenle diyalog halindeyken, artık, bir mücevher olarak, onu taşıyan kişinin bedeni ve hatta o kişiyi çevreleyen diğer insanlarla diyaloğa girecektir. Taranto, bu yenileme eylemi ile, ahşap parçalara kendilerine ait bir bütünlük kazandırarak, onlara beklenmedik yepyeni bir hayat sunar.

Bunun karşılığında, ahşap hurdalar da Taranto’ya, daha önceki bazı işlerinde ele aldığı,“değer” kavramının doğasını yeniden keşfetme fırsatını vermiş olurlar. Koleksiyonu oluşturan broş ve kolyeler ‘atık’ malzemeden üretildiği için, bazı hurda parçalarının devamı da olmadığından takıların birçoğu tek (unique), bazıları ise sınırlı sayıda üretilmiştir. Bu durum -bir zamanlar atık iken birden az bulunur, ender parçalara dönuşen takıları daha farklı bir açıdan da degerli kılmış olur.

Leyla Taranto her ne kadar çoğunlukla geleneksel malzeme ve teknikler kullansa da, geleneksel olmayan teknikler ve farklı malzemeler ile -kauçuk, sünger ya da Geride Kalanlar’da olduğu gibi, hurda ahşaplarla takılar tasarlayıp üretmeyi seviyor. Bir takım yaratıcı seçimlerle, daha “düşük” ve sıradan varsayılan ve hatta ‘atık’ olarak nitelendirilen malzemelere kavramsal, duygusal ve yaratıcı değerler aşılayarak o takıların –maddesel değerlerinin ötesine taşınabileceğine inanıyor.  

Taranto’nun işleri bize varoluşumuzu sayısız seçimler sonucunda inşa ettiğimizi gösteriyor: Neleri tutuyoruz? Neleri atıyoruz? Elimizde olanlarla ne yapıyoruz, geriye ne kalıyor?Tasarım sayesinde, geride kalan yeniden hayat bulabilir.

bottom of page